انواع بازارها

ما در اینجا سعی کرده ایم که به مسائل تخصصی پیرامون مدیریت مالی ، بازار بورس اوراق بهادار و شرکت های پذیرفته شده در آن بپردازیم.
فعالیت دیگر این وبلاگ همکاری در زمینه مقالات علمی با همکاری علاقه مندان و محققین گرامی می باشد.
نویسنده اصلی و مدیر این وبلاگ آقای سجاد رستمی هستند. ایشان دانش آموخته رشته مدیریت مالی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه تهران هستند.

انواع بازارها و تابلوها در بورس

بورس یا بازار سرمایه در ایران از بخش های مختلفی تشکیل شده که هر یک از این بازارها و تابلوها به منظور هدف خاصی ایجاد شده است.

به گزارش سرویس بورس مشرق، بورس در هر جایی به دنبال جذب پس‌اندازها و سرمایه ‌های مالی خرد و کلان مردم است تا از این طریق شرکت های برگزیده و حاضر در بازار سرمایه را تامین مالی ‌کند. شرکت‌ها یا اصطلاحا ناشران نیز برای پذیرش در بورس باید شرایط خاصی داشته باشند و هر شرکتی نمی‌تواند وارد این بازار شود. از شهریور ۱۳۸۱ سازمان بورس اوراق بهادار تصمیم به طبقه بندی شرکت های پذیرش شده در بازار نمود، که این کار به منظور تفکیک شرکت های نقد شونده و غیر نقد شونده، صورت گرفت.

برترین گروه‌های بورسی +جدول

از دیگر سو، بازار سرمایه در بخش اوراق بهادار از ۲ بخش اصلی بورس و فرابورس تشکیل شده است. شرکت بورس نیز دارای دو بازار اول و دوم است. پذیرش سهام شرکت‌ها در بورس، صرفا در یکی از تابلوهای بازار اول یا بازار دوم صورت می‌گیرد. بازار اول هم خود به دو بخش تابلوی اصلی و فرعی تقسیم می شود.

شرکت‌ها از جنبه‌های مختلف بررسی می‌شوند و در صورت دارا بودن شرایط لازم، نماد آن‌ها در یکی از تابلوهای بورس ثبت می‌شوند. درصورتی که شرکت شرایط پذیرش در هیچ کدام از این بازارها را نداشت، ممکن است در بازار فرابورس پذیرفته شود.

ناشران از نظر میزان و سابقه فعالیت و کارایی، میزان نقدشوندگی و همچنین میزان سرمایه مورد بررسی قرار می‌ گیرند و شرکت‌هایی که در این بررسی‌ها وضعیت بهتری نسبت به سایرین داشته باشند، در بازار اول جای می‌گیرند. سایر شرکت‌ها که امتیاز مناسبی در این فاکتورها کسب نکنند در بازار دوم جای می‌گیرند.

* شرایط ورود به تابلوی اصلی بازار اول بورس

شرکت ها برای ورود به تابلوی اصلی بازار اول باید سهامی عام بوده و حداقل ۳ سال سابقه فعالیت داشته باشند و حداقل میزان سرمایه ثبت شده آن‌ها ۱۰۰۰ میلیارد ریال باشد. وضعیت مالی شرکت‌ها یک عامل بسیار مهم برای جایگیری در این تابلو است؛ شرکت‌هایی در این تابلو جای می‌گیرند که سیستم حسابداری آن‌ها به لحاظ مالی و محاسبه بهای تمام شده، مطلوبیت داشته باشد. از دیگر ویژگی‌هایی که این شرکت‌ها باید داشته باشند، این است که فاقد زیان انباشته باشند و حداقل در سه دوره متوالی سودآور بوده باشند.

نسبت حداقل حقوق صاحبان سهام به کل دارایی‌های این شرکت‌ها باید ۳۰ درصد باشد. یعنی ۳۰ درصد دارایی‌ها متعلق به صاحبان سرمایه باشد. صورت‌های مالی آن‌ها فاقد موارد مردودی یا عدم اظهار نظر توسط حسابرس باشد، یعنی صورت‌های مالی شفافیت داشته باشند و هیچ ادعایی نسبت به صورت‌ها وجود نداشته باشد. این صورت‌ها باید به تایید حسابرس معتمد سازمان بورس رسیده باشند و هیچ محکومیت قطعی کیفری برای اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل نیز وجود نداشته باشد.

انواع بازار در بورس ایران

شرایط پذیرش شرکت‌ها در تابلوی فرعی بازار اول بورس

ورود به تابلوی فرعی به مراتب راحت تر از تابلوی اصلی است. حضور در این تابلو تنها به میزان سودآوری شرکت ها مرتبط است. شرکت باید حداقل در دو دوره متوالی سودآور باشد و حداقل سرمایه ثبت شده آن در تابلو فرعی باید معادل با ۵۰۰ میلیارد ریال باشد. اگر سرمایه شرکت‌ با میزان سرمایه کمتر در هیچکدام از این تابلوها جای نمی‌گیرند. میزان شناوری سهام این شرکت‌ها نیز مهم است و اگر از ۱۵ درصد کمتر باشد در این تابلو جای نمی‌گیرند. این شرکت‌ها باید یک سیستم حسابداری مناسب انتخاب کنند که مورد تایید سازمان بورس باشد و در صورت‌های مالی آن‌ها، حداقل نسبت حقوق‌صاحبان سهام به کل دارایی‌ها برابر با ۲۰ درصد باشد. باقی شرایط همانند، شرایط پذیرفته شدن در تابلوی اصلی است.

تفاوت بازار اول با دوم بورس

شرکت های حاضر در بازار دوم بورس باید سهامی عام بوده و سرمایه ثبت شده آن از ۲۰۰ میلیارد ریال کمتر نباشد. درصد سهام شناور این شرکت ها نباید کمتر از ۱۰ درصد سرمایه ثبت شده باشد. براساس آخرین صورت‌های مالی سالانه حسابرسی شده، نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی‌ها، حداقل ۱۵ درصد باشد. در یک دوره مالی منتهی به پذیرش، سودآور بوده و همچنین چشم‌انداز روشنی از تداوم سودآوری و فعالیت شرکت در صنعت مربوط وجود داشته باشد. حداقل یک بازارگردان داشته باشد.

چرا شرکت ها وارد فرابورس می شوند؟

شرکت‌هایی که شرایط پذیرش در بازارهای اول و دوم بورس را ندارند، در فرابورس پذیرفته می‌شوند یا شرکت‌هایی که قبلا در بازار اول و دوم بورس فعالیت داشتند، با گذر زمان و از دست دادن شرایط خود، دیگر در این بازارها جای ندارند و وارد فرابورس می‌شوند. بازار فرابورس شامل ۵ تابلو معاملاتی (بازار) متفاوت است که شرایط پذیرش در هرکدام از این تابلوها متفاوت با دیگری است.

ساختار فرابورس شبیه به بورس بوده و به منظور گسترش و عمق بخشی به بازار سرمایه کشور بوجود آمده است. فرابورس از شرایط و الزامات کمتری برای پذیرش شرکت ها برخوردار است. فرابورس از ۵ بازار مختلف تشکیل شده است. پذیرش شرکت‌های سهامی عام در بازار اول و دوم انجام می‌شود. در بازار سوم که به آن بازار عرضه نیز می‌گویند، معاملات خاصی مثل معاملات بلوکی انجام می‌شود. پذیرش سایر اوراق بهادار صرفا در بازار چهارم یا بازار ابزارهای مالی نوین صورت می‌گیرد. آخرین بازار فرابورس نیز بازار پایه نام دارد که خود دارای سه تابلو با رنگ‌های مختلف است.

بررسی بازار اول فرابورس

در بازار اول فرابورس، معاملات سهام شرکت های سهامی عامی که حداقل ۱۰ درصد از سهام ثبت شده آن شناور بوده و حداقل دو سال از زمان بهره برداری عملیات یا ارائه خدمات آن گذشته باشد. آخرین انواع بازارها سرمایه ثبت شدۀ آن حداقل ده میلیارد ریال باشد و زیان انباشته نداشته باشند. این شرکت ها باید مطابق اظهار نظر حسابرس، از سیستم اطلاعات حسابداری مطلوب و متناسب با فعالیت خود و شرایط پذیرش در فرابورس جهت افشاء مناسب اطلاعات برخوردار باشد. براساس آخرین صورت های مالی سالانه حسابرسی شده، نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی های آن حداقل ۱۵ درصد باشد.

انواع بازار در فرابورس

بازار دوم فرابورس چگونه شرکت ها را می پذیرد؟

در بازار دوم فرابورس همانند بازار اول، سهام شرکت‌های سهامی عام انجام می‌شود اما شرایط پذیرش در بازار دوم فرابورس، منعطف‌تر از بازار اول میباشد. شرکت ها باید در این بازار حداقل یک‌سال از تأسیس آنها گذشته باشد، حداقل ۵ درصد از سهام ثبت‌شده آن شناور باشد، آخرین سرمایۀ ثبت شدۀ آن حداقل یک میلیارد ریال باشد.

بازار سوم فرابوس بازاری برای عرضه های بلوکی

بازار عرضه یا بازار سوم فرابورس، بستری برای انجام معاملات اوراق بهاداری است که شرایط پذیرفته شدن در فرابورس را ندارند. این بازار سازوکار ایمن و شفافی دارد و انجام معاملات را برای شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران ساده می‌کند. عرضه سهام شرکت‌های سهامی عام که در شرف تأسیس هستند، در این بازار صورت می‌گیرد.

در بازار سوم فرابورس، موارد همچون بلوک‌های سهام شرکت‌های سهامی (عام، خاص، تعاونی و …)، حق تقدم خرید سهام شرکت‌های سهامی عام، سهام ناشی از افزایش سرمایه شرکت‌های سهامی عام، امتیاز بهره‌برداری و حق ثبت اختراعات در قالب سهام شرکت‌های سهامی خاص، سهام بی‌نام شرکت‌های سهامی عام، اوراق مشارکت رهنی، اوراق مشارکت اجاره، صکوک، گواهی سپرده‌های بانکی، واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله و صندوق‌های زمین و ساختمان که در بخش‌های دیگر بازارهای فرابورس پذیرفته نشده‌اند، مورد معامله قرار می‌گیرند.

اوراق مشارکت هم بازار دارند

انواع اوراق با درآمد تضمین شده از جمله اوراق مشارکت، گواهی سپرده بانکی و… که در زمان پذیرش حداقل سه ماه تا سر رسید آنها باقی مانده باشد، قابل پذیرش در این بازار بوده به شرطی که بعد از پذیرش، معاملات دست دوم آنها منحصرا از طریق فرابورس انجام شود. امکان صدور اوراق مشارکت شرکتی و اوراق مشارکت قابل تعویض سهام از جمله اوراق بهادار قابل معامله در بازار اوراق مشارکت محسوب می شوند که در کنار اوراق مشارکت رهنی، اوراق مشارکت اجاره، صکوک و گواهی سپرده بانکی سرمایه گذاری عام و خاص در بازار چهارم امکان معامله را دارند.

بازار پایه چیست؟

شرکت‌هایی که مشمول ثبت نزد سازمان بورس اوراق بهادار بوده‌اند، اما امکان پذیرش در یکی از تابلوهای بورس و ۴ تابلو دیگر فرابورس را نداشتند در یکی از تابلوهای بازار پایه معامله می‌شوند. پایین‌ترین سطح بازار فرابورس بازار پایه است و ساده‌ترین شرایط برای عضویت را دارد.

شرکت‌هایی که در این بازار معامله می‌شوند معمولا صورت‌های مالی شفافی ندارند و از ریسک و نوسان بالایی برخوردارند، ولی با این حال برای برخی از سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر جذاب هستند.

در گذشته بازار پایه قبلا دارای ۳ تابلو با نام‌های الف، ب و ج بود و دامنه نوسان گسترده‌ای داشت و در یک روز می‌توانست بین منفی ۱۰ درصد تا مثبت ۱۰ درصد نوسان کند. یعنی چیزی معادل ۲۰ درصد نوسان در طی یک روز معاملاتی. دامنه نوسان بالا منجربه این شده بود تا نوسان‌گیرها و سفته‌بازان اقدام به سفته‌بازی در این بازار کرده و به راحتی قیمت‌ها را جابجا کنند. در این صورت سهامداران خرد حقیقی متحمل زیان‌های سنگینی می‌شدند. اما بعدها قوانینی تصویب شد که باعث تغییر اسم این سه تابلو به سه تابلو با رنگ‌های زرد، نارنجی و قرمز شد.

نحوه انجام معاملات در تابلو زرد

در تابلو زرد این بازار، نوسان معاملات سه درصد است. یعنی قیمت‌ها در روزهای معاملاتی می‌توانند از منفی سه درصد قیمت پایانی دیروز تا مثبت سه درصد آن تغییر کنند. در نتیجه این بازار می‌تواند هر هفته نهایت پانزده درصد نوسان قیمتی داشته باشد. در صورت برقراری صف خرید و یا صف فروش در یک جهت طی سه روز، دامنه نوسان در روز بعدی معاملاتی، به پنج درصد افزایش پیدا می‌کند و پس از آن دامنه نوسان به حالت قبل خواهد برگشت.

شرکت‌ها انواع بازارها برای پذیرش در این تابلو باید حداقل یک صورت مالی حسابرسی شده داشته باشند و صورت‌های مالی خود را به‌طور مرتب گزارش بدهند. تعداد دفعات عدم ارائه اطلاعات نباید بیش از دو مرتبه باشد. این صورت‌های مالی باید با دستورالعمل افشای اطلاعات شرکت‌های ثبت شده نزد سازمان، مطابقت داشته باشد.

تابلو نارنجی با دامنه نوسان ده درصدی در هفته

میزان نوسان معاملات در این بازار دو درصد است. در نتیجه این بازار می‌تواند هر هفته نهایتا ده درصد نوسان قیمتی کند. در صورت برقراری صف خرید و یا صف فروش در یک جهت، طی سه روز متوالی، در روز بعدی دامنه نوسان در این تابلو به چهار درصد افزایش پیدا می‌کند و پس از آن دامنه نوسان به حالت قبل خواهد برگشت.

شرکت‌ها اگر در دوره رسیدگی و بررسی دارای شرایط پذیرش در تابلو زرد را نباشند، در این تابلو قرار می‌گیرند. اگر حسابرس قانونی در رابطه با هر یک از صورت‌های مالی شرکت، اظهار نظر مردود یا عدم اظهار نظر صادر کرده باشد، آن شرکت در تابلوی نارنجی قرار خواهد گرفت.

تابلو قرمز، شرکت های با بالاترین میزان ریسک

در این نوع بازار نوسان معاملات یک درصد است. بنابراین این بازار هر هفته می‌تواند نهایتا پنج درصد نوسان داشته باشد. در صورت برقراری صف خرید و یا صف فروش طی سه روز، دامنه نوسان در این تابلو به دو درصد افزایش پیدا می‌کند.

شرکت‌هایی در تابلو قرمز قرار می‌گیرند که ۱- از طرف مراجع قضایی رای اولیه در رابطه با ورشکستگی شرکت صادر شده باشد؛ ۲- رای انحلال ناشر توسط مجمع عمومی فوق‌العاده و یا مراجع قضایی صادر شده باشد و ۳- شرکتی که صورت‌های مالی حسابرسی شده‌اش را در سررسید دوره‌های رسیدگی شده، حداقل برای سه ماه متوالی ارائه ندهد.

بازار جدید در راه فرابورس

حسین سلاح‌ورزی، یکی از اعضای شورای عالی بورس در صفحه شخصی خود در توییتر نوشت: به زودی تابلوی جدیدی با نام «بازار هدف» راه‌اندازی می‌شود که در آن طیف وسیعی از کسب و کارهای نوین و دانش بنیان (حتی در مقیاس استارت‌آپی) امکان پذیرش خواهند داشت.

در همین زمینه فرابورس اعلام کرده است که آخرین دستورالعمل و شرایط پذیرش شرکت‌ها در این بازار به زودی اعلام می‌شود و قرار است بسیاری از پرونده‌هایی که برای فرابورس ارسال می‌شود و شرایط بازار اول و بازار دوم را احراز نمی‌کنند در بازار هدف پذیرش شود.

به نظر می رسد، با اجرای این طرح راه تازه‌ای برای تامین انواع بازارها مالی کسب و کارهای نوآورانه در ایران گشوده خواهد شد.

انواع بازارها

عنوان :

مقاله انواع بازار

تعداد صفحات : ۳۷

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

مقاله حاضر درباره بازار، انواع بازار ها ی موجود دراقتصاد و قوانین ضد انحصار را توضیح می دهد. بازار مکان و یا موقعیتی است که در آن خریداران و فروشندگان، کالاها و خدمات و منابع را خرید و فروش می‌کنند. برای هر کالا، خدمت یا منبعی که در اقتصاد خرید و فروش می‌شود، بازاری وجود دارد. چهار نوع مختلف بازار که اقتصاددانان معمولا” مشخص وشناسایی می نمایند عبارتند از بازار رقابت کامل، بازار رقابت انحصاری، بازار انحصار چند جانبه فروش و بازار انحصار کامل.

عنصررقابت در بازار اساسی‌ترین نقش را ایفا می‌کند. کارگزاران اقتصادی بر اساس رقابت بر سر سود بیش‌تر تولید می‌کنند و مصرف کنندگان نیز بر اساس رقابت بر سر دستیابی هر چه بیش‌تر به لذّت به مصرف مبادرت می‌ورزند. گرچه رقابت از دیرباز بین اقتصاددانان مطرح بوده، آدام اسمیت نخستین کسی است که این مفهوم را به صورت دقیق مطرح کرده است. بر اساس نظر اسمیت، دولت نباید در بازار دخالت کند. در این صورت افراد بر اساس منافع خصوصی خود عمل خواهند کرد و یک دستِ انواع بازارها نامرئی این فعالیت‌ها را هماهنگ می‌کند و در نتیجه، منافع جامعه تامین خواهد شد.

واژه های کلیدی: بازار، رقابت، بازار رقابت کامل، بازار رقابت انحصاری، بازار انحصار چند جانبه فروش و بازار انحصار کامل

فهرست مطالب

-تعریف بازار ۱
-رقابت به صورت اصل رفتاری ۳
-معنای رقابت ۴
-رقابت از دید گاه های قانون ۵
-معمولا اقتصاد دانان در مورد چه بازارهای صحبت می کنند ۷
-بازار رقابت کامل ۸
-بازار رقابت انحصاری ۱۱
-تعادل کوتاه مدت در شرایط رقابت انحصاری ۱۲
-تعادل بلند مدت در شرایط رقابت انحصاری ۱۳
-متغیر های گزینه ای ۱۵
-بازار انحصار چند جانبه ۱۶
-مدل های انحصار چند جانبه ۲۴
-بازار انحصار کامل ۲۵
-تنظیم و کنترل انحصار ۲۸
-قوانین ضد انحصار ۲۸
-ضمایم

منابع:

۱-روزنامه دنیای اقتصاد

۲-تئوری اقتصاد خرد و مسائل آن (سالوا توره)

۳-کلیات علم اقتصاد (دکتر فرجی)

۴-اقتصاد خرد (جلد دوم) –(فرگوسن)

بازار:

بازار واژه‌ای است که امروزه در بسیاری مجالس از آن سخن به میان می‌آید, بدون آن که در نظر گرفته شود که در حقیقت بازار چیست و چه تاثیری در تصمیمات مهم اقتصادی و اجتماعی و غیره می‌گذارد, برای مثال بسیار شنیده می شود که بازار تلفن همراه رو به رشد است, بازار فلان اتومبیل کساد است و یا بازار بورس ارزش سهام شرکت یا کارخانه‌ای پایین آمده است, اما واقعیت ین است که حتی عادت به کار بردن این کلمات و جملات نیز نیاز به اطلاعاتی در این خصوص دارد.هر چند واژه بازار نمایانگر مفهوم و معنای خود است, اما عالمان علم اقتصاد، بازار را مکان فیزیکی که خریداران و فروشندگان برای مبادله کالا و خدمات دور هم جمع می‌شوند, می‌دانند. به عبارت بهتر به معنای کل خریداران (مشتریان اعم از حقیقی و حقوقی) و فروشندگان (شرکت‌ها و کارگاه‌های تولیدی) کالای خود را مبادله می‌کنند. بنابراین بازار اتومبیل شامل فروشندگان اتومبیل (خودروسازان) و خریداران (مشتریان و مصرف کنندگان) است.گاه بازار صورتی بالقوه و گاه بالفعل به خود می‌گیرد که در صورت بالقوه بودن نیز بازار تابع شرایط محیط است. در وضعیت اقتصادی شکوفا و در حال رشد بازار بالقوه کاملاً متفاوت از بازار بالقوه در شرایط رکود اقتصادی است, اما در رابطه با شرکت‌ها در صورتی که گفته شود بازار بالقوه است به معنای حد نهایی تقاضا برای محصول است. این امر زمانی حاصل می شود که فعالیت‌های بازاریابی شرکت نسبت به رقبا افزایش یابد و به بالاترین حد خود برسد

مبادله، یکی از اصلی‌ترین نیازهای بشر بوده و هست. بازار نهادی است که امکان مبادله را فراهم می‌کند. با وجود این‌که مسائل مطرح شده در اقتصاد خیلی گسترده هستند، مسائل مربوط به بازار ویژگی خاصّی دارند و تمام قسمت‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند. در بازار، عرضه و تقاضا در برابر هم قرار می‌گیرند و با تعیین قیمت، نحوهٔ تخصیص منابع و چگونگی توزیع را معیّن می‌کنند. امروزه بازارها اعم از بازار کالاها و خدمات، بازار عوامل و بازار منابع خیلی گسترده شده‌اند. این بازارها در بیش‌تر کشورها تحت تاثیر نظریات اقتصاد سرمایه‌داری عمل می‌کنند و نقش بازار در نظام مزبور به قدری بالا است که از آن به «اقتصاد بازار» نیز یاد می‌کنند؛ از این رو، یکی از امور ضروری شناخت دیدگاه‌های اقتصاد سرمایه‌داری است. در مورد بازار با توجّه به دیدگاهی که در مورد مبانی آن ارائه می‌شود مهم‌ترین عنصر مبنایی بازار، عنصر رقابت است که از زمان نخستین

اقتصاددانان کلاسیک تا کنون تفاسیر گوناگونی از آن شده است. از طرفی ما مسلمانان به جامعیت اسلام اعتقاد داریم و معتقدیم که اسلام در زمینه‌های گوناگون برنامه‌های خاص خود را دارد.

تعریف بازار

برای بازار تعاریف فراوانی در متون اقتصادی به چشم می‌خورد که می‌توان گفت: یکی از علل تفاوت آن‌ها تلقی گوناگون گویندگان این تعاریف از مفهوم بازار است.

این‌جا چند نمونه از این تعاریف را با توضیح مختصری باز می‌گوییم:

بازار مکان و یا موقعیتی است که در آن خریداران و فروشندگان، کالاها و خدمات و منابع را خرید و فروش می‌کنند. برای هر کالا، خدمت یا منبعی که در اقتصاد خرید و فروش می‌شود، بازاری وجود دارد (سالواتوره، ۱۳۷۲: ص۱۰

۱-این تعریف دو ویژگی دارد:انواع بازارها

الف) بازار را به مکان یا موقعیت تعریف کرده است. این تعریف هم با بازارهای امروزی سازگار است و هم با بازارهای اولیه در زمانهای قدیم که اقتصاد بسیار ساده بود و مردم برای مبادلهٔ کالاها در مکان‌های خاصی گرد هم جمع می‌شدند.

ب) ویژگی دوم این تعریف این است که عام است و شامل بازار کالاها و خدمات و منابع می‌شود.

۲) بازار عبارت از شبکهٔ روابط بین مبادله کنندگان یا تمرکز سازمان یافتهٔ برخورد عرضه و تقاضای مربوط به کالاها و خدمات معیّن است (منتظر ظهور، ۱۳۶۹: ص۱۲۹.

این تعریف بازار را به مکان و موقعیت منحصر نکرده؛ بلکه در عین این‌که شامل بازارها در زمان‌های گذشته می‌شود، با وضعیت فعلی نیز که با گسترش امکانات ارتباطی، مبادلات از مکان و موقعیت خاص فراتر رفته نیز سازگار است. ویژگی دوم این تعریف این است که فقط شامل بازار کالاها و خدمات می‌شود.
۳) بازار فرایندی است که در آن، رویارویی خریداران و فروشندگان یک کالا با یک‌دیگر، قیمت و مقدار کالا را تعیین می‌کند (موئلسن، بی تا: ص۸۰

این تعریف نیز محدویت زمان و مکان را حذف کرده؛ پس با وضعیت بازارهای امروزی سازگارتر است. همچنین فقط بازار کالاها و خدمات را مدنظر قرار داده است؛ امّا نکتهٔ بسیار مهم این است که کاربردهای اصطلاح «بازار» امروزه از آن‌چه در این تعاریف آمده نیز فراتر می‌رود. در متون اقتصادی، اصطلاح «اقتصاد بازار» به اقتصادهایی اطلاق می‌شود که گرچه دولت، دخالت‌های فراوانی در اقتصاد دارد، قسمت بیشتر ثروت‌ها و وسائل تولید در دست بخش خصوصی است و «مکانیزم بازار» عمدهٔ فعالیت‌ها را هماهنگ می‌کند. در این صورت، مقصود از «اقتصاد بازار» اقتصادی است که پارامترهای اصلی آن از قبیل تولید، توزیع و مصرف به وسیلهٔ سازوکار عرضه و تقاضا معیّن می‌شود. در این اقتصادها سؤالات اصلی کارگزاران اقتصادی به وسیلهٔ سازوکار عرضه و تقاضا پاسخ داده می‌شود. این سؤالات عبارتند از: چه باید تولید کرد؟ چگونه باید تولید کرد؟ توزیع باید به چه نحو باشد؟ منابع موجود در اقتصاد چگونه باید به بخش‌های گوناگون تخصیص یابد؟ حفظ موقعیت اقتصادی جامعه به چه نحو امکان پذیر است؟ (لفت ویچ، ۱۳۵۴: ص۲۰). در اقتصاد بازار، قیمتی را که در اثر تعامل عرضه و تقاضا تعیین می‌شود، تعیین کنندهٔ جواب سؤالات مذکور می‌دانند.

رقابت به صورت اصل رفتاری

برخی از تعریف‌های بازار ملاحظه شد. بازار همچنین اقسام بسیاری دارد؛ مانند بازار رقابت کامل (Perfect Competition)، بازار رقابت ناقص(Imperfect competition) ، بازار انواع بازارها انحصاری (Monopoly). هر کدام از معانی بازار را در نظر بگیریم و هر قسمی از اقسام آن را که ملاحظه کنیم، عنصر «رقابت» (Competition) در آن اساسی‌ترین نقش را ایفا می‌کند. کارگزاران اقتصادی بر اساس رقابت بر سر سود بیش‌تر تولید می‌کنند و مصرف کنندگان نیز بر اساس رقابت بر سر دستیابی هر چه بیش‌تر به لذّت به مصرف مبادرت می‌ورزند. گرچه رقابت از دیرباز بین اقتصاددانان مطرح بوده، آدام اسمیت نخستین کسی است که این مفهوم را به صورت دقیق مطرح کرده است. بر اساس نظر اسمیت، دولت نباید در بازار دخالت کند. در این صورت افراد بر اساس منافع خصوصی خود عمل خواهند کرد و یک «دستِ نامرئی» (Invisible hand) این فعالیت‌ها را هماهنگ می‌کند و در نتیجه، منافع جامعه تامین خواهد شد.

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .

شناخت انواع بازار

شناخت انواع بازار

معمولاً بازار را به عنوان محل تلاقی عرضه و تقاضا و انجام فرآیند داد و ستد می شناسند. معمولا انواع بازار در یک دسته بندی کلی، به دو بخش بازار کالا و خدمات ، و بازار مالی تقسیم می شوند.

الف– بازار کالا و خدمات

این بازار، در واقع نخستین بازاری است که انسان ها برای رفع نیازهای خود ابداع نمودند. انسانها آموختند تا محل منسجم و مشخصی را برای مبادله کالاهای خود ایجاد کنند و یک سلسله مقررات و قوانین خاص بازار را تنظیم نموده و از رویه ها و هنجارهای به وجودآمده توسط افراد موجود در آن تبعیت نمایند.

در این نوع بازار ابتدا مبادله پایاپای مستقیم ۱ شکل گرفت، بدین صورت که افراد، کالاها و خدمات گوناگون انواع بازارها را با یکدیگر مبادله می کردند و سپس دوره پول کالایی ، یا مشخص نمودن یک نوع خاص از کالا به عنوان مبنای ارزش گذاری شروع شد و به وسیله آن مبادلات تهاتری یا پایاپای غیرمستقیم شکل گرفت.

این کالای خاص در جوامع مختلف می توانست متفاوت باشد مانند پوست حیوانات، نمک، غلات و در مراحل پیشرفته تر نقره و طلا.سپس واحد پولی مورد پذیرش، به عنوان تسهیل کننده معاملات مورد استفاده قرار گرفت و از آن پس دوره پول اعتباری آغاز شد.

در این بازار، ارزش هر کالا یا خدمت با مبلغی پول تعریف شده و عموما معاملات درون این بازار، تحت مکانیسمهای شناخته شده ای انجام می پذیرد. عرضه در این بازار بسیار متنوع بوده و انواع کالا و خدمات را هر چند نامشابه و غیر همگون، در آن می توان یافت. در بازار کالا و خدمات ، واحد پولی ، به عنوان واسطه

معاملات می تواند در بخشهای مختلف بازار به راحتی جابهجا شود و محدودیتی برای آن وجود ندارد. در واقع ما می توانیم نقدینگی موجود خود را در بخشهای مختلف بازار و تحت قوانین و اصول آن به گردش دربیاوریم.دو رکن اصلی این بازار تولید کنندگان کالا و خدمات به عنوان عرضه کنندگان و مصرف کنندگان به عنوان تقاضاکنندگان می باشند. تعادل در این دو رکن، تعادل کل بازار را به ارمغان آورده و در حالت معمول، از رکود یا تورم جلوگیری می نماید.

ب– بازار مالی

بازار مالی بازاری است که نوع خاصی از دارائیها به نام دارائیهای مالی در آن مورد داد و ستد قرار می گیرند. دارائی مالی، دارائی است که ارزش آن متکی به خودش نبوده و نیازمند تضمین و اعتبار شخص دیگری است و بدون اعتبار بخشی شخص دیگر،این دارائی ارزشمند نخواهد بود، مانند: سهام،اوراق مشارکت،یا حتی چک و پول.هر چند وجود بازار مالی شرط ضروری برای ایجاد و مبادله دارایی مالی نیست، در بیشتر اقتصادها ایجاد و مبادله دارایی های مالی در نوعی بازار مالی صورت می پذیرد.

نقش بازار مالی

بازار مالی سه کارکرد اقتصادی برعهده دارد:

نخست

روابط متقابل خریدار و فروشنده در بازار مالی، قیمت دارایی مبادله شده را تعیین می کند. به عبارت دیگر، این روابط بازده مورد انتظار دارایی مالی را تعیین می کند .

هم چنان که انگیزه بنگاه برای به دست آوردن وجوه به بازده مورد انتظاری که سرمایه گذار طلب می کند بستگی دارد، این ویژگی بازار مالی نیز نشان می دهد که در هر اقتصاد، وجوه چگونه میان دارایی های مالی مختلف تقسیم شود. این فرآیند را قیمت یابی می نامند.

دوم

بازارهای مالی، مکانیسمی برای سرمایه گذار فراهم می کنند تا در هر زمان دلخواه،بتواند دارایی مالیش را به فروش رساند . این ویژگی بازار را اصطلاحاً ” ایجاد نقدینگی” می نامند. این ویژگی برای سرمایه گذاران، جذاب است، به ویژه آن زمان که شرایط سرمایه گذار او را وادار یا تشویق به فروش می کند. در صورت نبود نقدینگی، دارنده اوراق بهادار، ناچار خواهد بود آن را تا زمان سررسید و یا حتی تا زمان انحلال شرکت نزد خود نگهدارد. هرچند همه بازارهای مالی به نوعی نقدینگی فراهم می کنند، اما آن چه سبب تفاوت بازارها می شود،میزان نقدینگی آنها است.

سوم

بازارهای مالی موجب کاهش هزینه معاملات می شوند . معاملات دو نوع هزینه دارند: هزینه جستجو و هزینه اطلاعات.

هزینه جستجو بیانگر هزینه های آشکار مثل هزینه درج آگهی، خرید یا فروش است، و نیز دربرگیرنده هزینه های پنهان مثل زمان صرف شده برای یافتن طرف معامله است. وجود بازار مالی سازمان یافته، هزینه های جستجو را پایین می آورد.

هزینه های اطلاعات، هزینه های مربوط به برآورد ویژگی های سرمایه گذاری یک دارایی مالی است، یعنی مقدار و احتمال وقوع جریان نقدینگی که از یک دارایی مالی انتظار می رود.

بازار مالی، دارای تقسیم بندی های مختلفی است که هر کدام از آنها با توجه به نوع نگرش به بازار ایجاد می شود. یکی از این تقسیم بندیها، تقسیم بندی با توجه به سررسید اوراق بهادار است. از این حیث، بازار مالی به بازار پول و سرمایه قابل تقسیم است.

بازار پایه چیست | با انواع بازار پایه زرد و نارنجی و قرمز آشنا شوید

برای اینکه شرکت‌های مختلف در داخل کشور وارد بازار بورس یا بازار فرابورس شوند، ابتدا باید شرایط لازم برای ثبت در این بازارها را به دست آورند. در حال حاضر گرفتن تاییدیه برای ورود به بازار بورس سخت‌تر از فرابورس است. شرکت‌هایی که توانایی‌های لازم برای حضور در بورس ایران را نداشته باشند، به صورت مستقیم به فرابورس فرستاده می‌شوند. بازار بورس و فرابورس دارای قسمت‌های مختلفی هستند که یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن‌ها بازار پایه است. بازار پایه بورس و فرابورس شامل شرکت‌هایی می‌شود که شرایط لازم برای ثبت در بورس را ندارند یا اینکه خود آن‌ها به ارائه سهام خود در بازار بورس تمایلی نشان نمی‌دهند. در بازار‌ پایه بیشتر معاملات مربوط به اوراق بهادار انجام می‌شود و سهام شرکت‌ها در آن کمتر مورد توجه است.

در این مقاله از سایت دکتر رضا درخشی به بررسی تعریف بازار پایه می‌پردازیم و انواع بازار پایه زرد و نارنجی و قرمز فرابورس را مقایسه و درصد نوسان هر بازار پایه را بیان می‌کنیم. لطفا تا انتهای این مطلب همراه ما باشید تا بدانید چرا بازار پایه ریسک دارد؟

بازار پایه فرابورس چیست؟

در مقاله فرق بازار بورس و فرابورس تفاوت‌های این دو بازار را بررسی کردیم. ساختار کلی فرابورس ایران شامل ۴ بخش مختلف شامل بازار اول، دوم، بازار‌ پایه و سوم می‌شود. هر چقدر که اعتبار یک شرکت بالاتر باشد، در سطوح بالاتری معامله خواهد شد. به طور مثال شرکت‌هایی که در بازار اول فرابورس قرار می‌گیرند از شرایط بهتری برخوردار هستند. بازار‌ پایه فرابورس شامل شرکت‌هایی است که فعالیت‌های خود را به شکل محدود دنبال می‌کنند. بسیاری از شرکت‌های فعال در ایران تمایلی برای ثبت خود در بورس ندارند.

البته بعضی از الزامات قانونی در این مورد دیده می‌شود و این شرکت‌ها باید ثبت را انجام دهند. بازار‌‌ پایه فرابورس امکان خوبی را برای این دسته از شرکت‌ها فراهم کرده و آن‌ها می‌توانند از این طریق نام شرکت را ثبت کنند. تعداد دیگری از شرکت‌ها نیز هستند که در بازار بورس ثبت شده‌اند، ولی نمی‌‌توانند شرایط پذیرش را به دست بیاورند. معمولا این گونه شرکت‌ها نیز به سراغ بازار پایه فرابورس می‌آیند و در آن به حیات خود ادامه خواهند داد. در صورتی که یک شرکت بعد از پذیرش در بورس و فرابورس دوباره شرایط پذیرش را از دست بدهد، باید به بازار‌ پایه منتقل گردد.

شرایط بازار پایه بورس چگونه است؟

ساختار کلی و مفهوم بازار پایه در بورس و فرابورس شباهت زیادی به هم دارد. گاهی از ما سوال می‌شود چرا بازار پایه ریسک دارد؟ شرایط بازار‌‌ پایه بورس دارای اعتبار بیشتری است که به همین علت، ریسک سرمایه‌گذاری در بازار‌ پایه بورس کمتر از بازار‌‌ پایه فرابورس است. ضوابط پذیرش و ادامه حیات یک شرکت در بورس سخت‌گیرانه‌تر است و شرکت‌ها باید استانداردهای خاصی را رعایت کنند. در صورتی که یک شرکت در طول زمان شرایط خود را از دست بدهد، به بازار پایه بورس فرستاده خواهد شد. اگر در این بازار نیز نتواند شرایط را تامین کند، در نهایت باید به بازار فرابورس برود و سهام خود را در آن ارائه دهد.

بررسی انواع بازار پایه در فرابورس

شرکت‌هایی که در بازار‌‌‌ پایه فرابورس قرار دارند بر اساس عملکرد خود، در سه سطح زرد ، نارنجی و قرمز دسته‌بندی می‌شوند. به طور مثال تمامی شرکت‌هایی که در بازار پایه نارنجی فرابورس به سر می‌برند، در بازار پایه فرابورس نارنجی معامله خواهند شد. این موضوع برای سایر سطوح و رنگ‌ها نیز صدق می‌کند و بر همین اساس معاملات انجام خواهند شد. قرارگیری در هر کدام از این انواع بازارهای پایه شرایط خاص خود را دارد که در ادامه به تشریح آن‌ها خواهیم پرداخت.

بازار پایه زرد فرابورس

بازار‌‌ پایه زرد فرابورس برای نمادهایی است که در این دسته قرار می‌گیرند. برای اینکه یک نماد در بازار‌ پایه فرابورس تابلو زرد قرار بگیرد، باید شرایط مختلفی داشته باشد. نمادهایی که تعداد تاخیر آن‌ها در ارائه اطلاعات به سازمان فرابورس بیشتر از ۲ بار نباشد، در قسمت بازار‌ پایه زرد فرابورس قرار داده می‌شوند. همچنین ارائه صورت‌های مالی شرکت یا نماد مورد نظر نباید بیشتر از دو بار با تاخیر روبه‌رو شود. اگر یک سهم، همه این ویژگی‌ها را در کنار هم داشته باشد، در بازار پایه زرد قرار خواهد گرفت.

بازار‌ پایه نارنجی فرابورس

در صورتی که یک نماد بیشتر از ۲ بار تاخیر در ارائه صورت‌حساب‌های مالی خود داشته باشد، در بازار‌ پایه نارنجی فرابورس قرار می‌گیرد. در واقع شرکت‌هایی که نتوانند شرایط بازار پایه زرد را به دست بیاورند،‌در این قسمت گنجانده می‌شوند. به صورت کلی سرمایه‌گذاری در بازار پایه فرابورس نارنجی دارای ریسک بالاتری نسبت به فرابورس تابلو زرد است.

بازار‌ پایه قرمز فرابورس

در بازار پایه قرمز فرابورس نمادهایی که اعلام ورشکستگی کرده‌اند قرار خواهند گرفت. البته ورشکستگی باید از طریق رای قطعی قوه قضائیه به صورت رسمی اعلام شده باشد. به غیر از این مورد، باید مجمع عمومی فوق‌العاده رای کامل به انحلال یک نماد یا شرکت داده باشد تا در دسته بازار‌ پایه فرابورس تابلو قرمز قرار بگیرد و در این شرایط معامله گردد.

میزان نوسان بازار‌ پایه فرابورس

اگر شما به اندازه کافی با بازارهای مالی آشنا باشید، حتما تا به حال درباره میزان نوسانات روزانه شنیده‌اید. بازار بورس و فرابورس یک درصد خاص را به صورت روزانه یا هفتگی به عنوان درصد نوسان مشخص می‌کنند. (برای اطلاعات بیشتر درباره پدیده نوسان و درصدگیری از آن، دوره آموزش نوسان گیری را مشاهده کنید) این کار با هدف کنترل بازار و کمتر کردن هیجان آن انجام می‌شود. دامنه نوسان بازار پایه فرابورس نیز قوانین مخصوص به خود را در این موارد دارد.

میزان نوسان در بازار پایه زرد فرابورس به صورت هفتگی حداکثر ۳ درصد خواهد بود. این بدان معناست که یک سهم می‌تواند در طول یک هفته کاری، نهایتا تا ۳ درصد نوسان داشته باشد. میزان نوسان بازار پایه نارنجی ۲ درصد محاسبه می‌شود؛ بنابراین دامنه نوسان آن کمتر خواهد بود. همچنین درصد نوسان بازار پایه قرمز فرابورس پایین بوده و در طول هفته یک درصد محاسبه می‌شود.

صندوق‌های سرمایه‌گذاری در سهام شرکت‌هایی هستند که کار سبدگردانی دارایی‌های شما را انجام می‌دهند. این شرکت‌ها می‌توانند نهایتا تا ۱۰ درصد پرتفو خود را در بازار پایه سرمایه‌گذاری کنند. در واقع امکان سرمایه‌گذاری مبالغ بیشتر مهیا نیست؛ زیرا میزان ریسک سرمایه‌گذاری در چنین حالتی از حالت نرمال بیشتر خواهد شد.

سخن پایانی درباره بازار پایه

بازار‌ پایه در بورس و فرابورس به صورت جداگانه وجود دارد که هر کدام از آن‌ها شرایط و قوانین خاص خود را دارند. به صورت کلی شرایط بازار‌ پایه شامل سهم‌هایی می‌شود که ارزش معاملاتی کمتری دارند و در بازارهای سطح اول قرار نمی‌گیرند. برخی از کسانی که به دنبال انجام سرمایه‌گذاری‌‌های پرریسک هستند، سراغ سرمایه گذاری در بازار‌ پایه می‌روند. با توجه به توضیحاتی که در این مطلب داده شد، می‌توانید به خوبی این انواع بازار پایه را بشناسید و برای ورود یا عدم ورود به آن‌ها برنامه‌ریزی لازم را انجام دهید.

اگر سوالی یا تجربه‌ای در این زمینه دارید، در نظرات (پایین صفحه) با ما در میان بگذارید تا کارشناسان سایت دکتر رضا درخشی پاسخگوی شما عزیزان باشند.

بازار ، بورس ، شرکت

عرضه ميشود و معمولا معاملات درون اين بازار ، تحت مكانيسمهاي شناخته شدهاي صورت ميگيرد.

در اين بازار كالاها و خدمات به گونه و نوعهاي مختلفي تقسيمبندي ميشوند و هر كدام از آنها تحت

حاكميت قوانين و عرف خاص پذيرفته شدهء خود مورد معامله قرار ميگيرند. دراين نوع بازار واحد

پولي ، به عنوان واسطه معاملات ميتواند در بخشهاي مختلف بازار به راحتي جابهجا شود و هيچگونه

محدوديتي براي آن وجود ندارد. در واقع ما ميتوانيم نقدينگي خود را به راحتي در بخشهاي مختلف

بازار و تحت قوانين آن به گردش دربياوريم.

ما ميتوانيم نقدينگي خود را وارد اين بازار كرده و به همان راحتي از بازار خارج كنيم. بازار كالا

و خدمات، به دليل قدمت و به دليل تامينكنندهء نيازهاي كلي انسانها از وسعت بسيار

زيادي برخوردار است. در اين بازار آنچه كه ارزش كالا و خدمات را تعيين ميكند عرضه و

تقاضاست. تقاضا متناسب با نياز انسانها تغيير ميكند. در قبال افزايش تقاضا و ثبات عرضه،

افزايش قيمتها حادث ميشود كه امروزه ما آن را به نام تورم ميشناسيم، از تورم به عنوان

بيماري اقتصاد نام برده ميشود و اكثريت و يا بهتر است بگوييم كليه حكومتها تلاش

ميكنند تا تورم را به حداقل ممكن برسانند. تورم باعث ايجاد شغلهاي كاذب و كاهش توليد

، يا تمايل به توليد ميشود. به همين دليل دولتها و شبكه اقتصادي كشورها سعي ميكنند

با ايجاد تعادل بين عرضه و تقاضا ، تورم را كنترل كنند.

بازار پول ابتدا به جهت نگهداري نقدينگي مردم تشكيل شد و به عنوان يك محل امن براي

نگهداري و محافظت از پول در مقابل سرقت از آن تعبير ميشد. در ابتدا بانك در قبال نگهداري و

محافظت از پول مردم از آنها مبالغي را دريافت ميكردند.

اما با گسترده شدن دنيا و مناسبات اقتصادي و ايجاد دادوستدهاي گسترده وظايف و مسئوليتهاي

جديدي براي بانكها تعريف شده. در اين زمان ، دولتها ياد گرفتند كه شايد بتوان از بانكها به

عنوان ابزاري براي كاهش تقاضا در بازار كالا و خدمات استفاده كرد.

به همين دليل شروع به تبليغ براي جذب نقدينگي مازاد مردم در حسابهاي بانكي كردند ، تا به اين

وسيله حجم نقدينگي در دست مردم را كاهش داده و كنترل نمايند و از سرازير شدن ناگهاني اين

حجم عظيم نقدينگي به بازار كالا جلوگيري كنند و به اين طريق، بتوانند تقاضا و نهايتا تورم را در

بازار كالا و خدمات كنترل كنند.از طرف ديگر نقدينگي جمع شده در حسابهاي بانكي خود

ميتوانست به صورت وام و تسهيلات در اختيار بخشهاي توليدي جوامع قرار گيرد و توليد را افزايش

بانكها در قبال وام و تسهيلات پرداختي به

شركتها و مؤسسات بهره دريافت ميكردند و

از طرف ديگر به سپردههاي مردم نيز بهرهاي را ميپرداختند

و مابهالتفاوت اين دو نرخ بهره به عنوان درآمد بانكها شناخته

بازار پول تا مدتها توانست نقش تعادل آفرين بين عرضه و تقاضا در بازار كالا و خدمات را بازي كند تا

اينكه بحث كنترل نقدينگي در بازار پول به ميان آمد.

با ايجاد بحرانها مردم به بانكها هجوم آوردند و نقدينگي حسابهاي خود را طلب ميكردند و در

اين مقطع و زمان بود كه ضعف اصلي بازار پول نمايانگر شد.

در واقع بازار پول توان لازم براي كنترل و حفظ تعادل بين عرضه و تقاضا در شرايط بحراني را به طور

كامل نداشت. پس بايد راه ديگري يافته و به كار گرفته ميشد.

با بروز و شناخت ناتواني بازار پول در ايجاد تعادل بين عرضه و تقاضا، با هدف جلوگيري

يا كنترل تورم ، بازار سرمايه به عنوان گزينهاي مؤثر در جهت تعادلآفريني مورد

توجه قرار گرفت. سياستهاي مالي و اعتباري در ابتدا بازارهاي سرمايه را ايجاد كرد

و مسالهاي به نام بورس و سهام به عنوان امري تاثيرگذار جاي خود را در زندگي

مردم باز كرد و مردمي كه تا آن زمان مازاد نقدينگي خود را در سپردههاي بانكي

كمكم نحوه سرمايهگذاري در بورس و

خريد سهام شركتهاي بورسي را ياد گرفتند

و به اين ترتيب بازار سرمايه در

جامعهاي انساني هر روز شناختهتر شد.

در بورس اوراق بهادار كه نمود بارزي از بازار سرمايه ميباشد ، سهام و سرمايه شركتها مورد

معامله قرار ميگيرد. اين امر باعث ميشود كه مازاد نقدينگي افراد به جاي سرازير شدن به

بازار كالا ، به شركتها سرازير شده و باعث تامين مالي شركتها شده و در نهايت توليد را

توليد بيشتر، عرضه را متعادلتر كرده و ميتواند به تقاضاي فزاينده در بازار كالا و خدمات پاسخ

داده و مانع تورم شود. از طرف ديگر شركت به يك منبع ارزان قيمت تامين مالي دسترسي

داشته در نتيجه، قيمت تمام شده محصولاتشان، افزايش ناگهاني نخواهد داشت. افراد قبل از

خريد سهام شركتها و در صورت عملكرد مطلوبشان ، در سود (زيان) آنها شريك ميشوند

و در نتيجه تقاضا براي خريد سهام شركتهاي سودآور هر روز بيشتر ميشود و چرخه رقابت

بين شركتها براي كسب سود بيشتر و در نتيجه جذب نقدينگي وسيعتر و بيشتر شده و اين

رقابت سالم ميتواند تمامي گروههاي فعال در بازار سرمايه را منتفع سازد. شركتها از منابع

مالي ارزان قيمت، منتفع ميشوند، سهامداران در سود شركتها شريك ميگردند، شراكت

اين دو بخش چرخه توليد را به گردش در ميآورد و توليد بيشتر شكوفايي اقتصادي را به

همراه خواهد داشت .

اتفاق مهم ديگري كه در بازار سرمايه ميافتد اين است كه نقدينگي به محض ورود به بازار

سرمايه ، به عنوان يك شريك، درگير بازار گشته و در مواقع بحراني، دولتها ميتوانند ورود

و خروج نقدينگي از اين بازار را كاملا تحت سياستهاي خود قرار دهند.

در واقع نقدينگي وارد شده در بازار سرمايه در صورتي ميتواند از اين بازار خارج شود كه

جايگزيني داشته باشد و اين مهم ، جبرانكننده نقص بازار پول است. چرا كه نقدينگي در

بازار پول، ميتوانست هر موقع كه مايل باشد و بدون هيچ جايگزيني از بازار پول خارج شده

و دولت را در اعمال سياستهاي خود بر آن بازار محدود كند.در واقع نگارنده، بازار سرمايه را

تعبير ميكند.در اين زندان جذاب ، نقدينگي به انتفاع از « زندان جذاب و زيباي نقدينگي » به

نقاط مثبت و سازنده بازار ميپردازد و دولتها نيز اين امكان و فرصت را مييابند تا بر اين

حجم نقدينگي اعمال سياست كنند و افسارگسيختگي آن را مهار نمايد. كاري كه شايد در

بازارهاي ديگر اصلا امكانپذير نيست و به همين دليل است كه دولتها و مجموعههاي

اقتصادي وابسته ، تمايل بسيار زيادي به گسترش و تعميق بازار سرمايه دارند. در واقع بازار

سرمايه نه تنها يك وسيله ، بلكه يك نياز غيرقابل جايگزين در اين مقطع از اقتصاد جهاني

نوع دیگرتقسیم بندي بازار ها (بازار هاي ما لی ) بر اساسمدت زمان بدین گونه است :

بازارهاي مالی در هر کشوري به دو گروه تقسیم می شود :

در این بازار ابزارهایی دادوستد می شوند که سررسید آنها حداکثر یک

بازار سرمایه

در بازار سرمایه ابزارهایی است که سررسید آنها بیشتر از یکسال

است وهمچنین ابزارهاي بدون سررسید دادو ستد می شوند مانند

ما در اینجا سعی کرده ایم که به مسائل تخصصی پیرامون مدیریت مالی ، بازار بورس اوراق بهادار و شرکت های پذیرفته شده در آن بپردازیم.
فعالیت دیگر این وبلاگ همکاری در زمینه مقالات علمی با همکاری علاقه مندان و محققین گرامی می باشد.
نویسنده اصلی و مدیر این وبلاگ آقای سجاد رستمی هستند. ایشان دانش آموخته رشته مدیریت مالی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه تهران هستند.